مهربانی تا کــــــــــی؟ بگذار سخت باشم و سرد باران که بــــــــــارید چتر بگیرم و چکــــــمه خورشید که تــــــــــابید پنجره ببندم و تـــــــــاریک اشک که آمـــــــــد دستمالی بردارم و خشــــــک او که رفـــــت نیشخندی بزنم و ســــــــــوت...!